ΕΡΩΤΙΚΟ (λέμε τώρα...)

Κοιμάται μέσα σου η ζωή

Μ’ έναν ύπνο αδερφό του θανάτου

Έργο τέχνης ειρημένης

Όχι όσο θα ’θελες αφηρημένης

Αν η ύπαρξη έχει γεύση

Η δικιά σου

Δεσποσύνη

Είναι ανάλατη