Απεταξάμην τα ποιητικά ημίφωτα
Τις αλκοολούχες περιπέτειες της ύλης
Όλα τα μελαγχολικά παλίμψηστα
Που αφήνουνε στο στόμα
Τη γεύση του κενού
Ξεδίπλωσα κουφάρια ζωής
Ανακατεύοντας τη λάσπη του μυαλού μου
Διέβρωσα τις βεβαιότητες
Έκανα βήματα μπροστά
Ελλείπει βέβαια ακόμα ο σκοπός
Μια σταθερή αναφορά ή λόγος ύπαρξης
Ένας θεός ή έστω ένας μαρξ
Ένα μεγάλο πορτοκαλί κίνητρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου